اونــیـڪـﮧ مـﮯ خـوآســتــ مــטּو تــو

مـــآ نـَــشیـــم ..

כمــِـش گــرمــ .. !

تـــو رو مـﮯشـنآخـتــ ڪـﮧ چـــﮧ عـَــوَضــﮯاﮮ هــَـســتـﮯ...

مـــن یــــک دُختــــرمــ 

مــــرا، پریــشانــــی موهــایـــــت نـــــه !

مــــرا، تـــه ریـــش خستـــه ات ،

دیوانــ ــ ــه میكنـــــد. . .

ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻘﻢ :
ﺏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺳﯿﺪﯼ؟
ﻫﻮﺳﻬﺎﯾﺖ ﺏ ﺗﻪ ﮐﺸﯿﺪ؟
ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺯﺩ؟
ﺁﻏﻮﺵ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺟﺎ ﺏ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮐﺎﻓﯽ
ﻧﺪﺍﺷﺖ؟
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ؟
ﺳﺮﺩﯾﺖ ﺭﺍﮔﺮﻡ ﻧﮑﺮﺩﻥ؟
ﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍﮔﻔﺘﻦ ﻋﻘﺪﻩ؟
ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍﺑﺎﺷﺎﺩﯾﺸﺎﻥ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻥ؟
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﻋﺎﻡ ﺑﻮﺩ؟
ﺑﻮﺳﻬﺎﯾﺸﺎﻧﻄﻌﻢ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﻣﯿﺪﺍﺩ؟
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯿﺎﻧﯿﻦ ﮎ ﺗﻮ ﺑﺨﺎﻃﺮﺷﺎﻥ ﭼﺸﻤﺖ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮎ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ
ﻓﻘﻂ ﺩﺳﺖ ﺭﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺕ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﭺ ﺳﻮﻭﻭﺩ ... ؟ !؟
}《 ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ 》{

آرامش نه عاشق بودن است 
نه گرفتن دستی که محرمت نیست 
نه حرف های عاشقانه و قربان صدقه های چند ثانیه ای...
آرامش حضور خداست وقتی در اوج نبودن ها 
نابودت نمیکند...
وقتی ناگفته هایت را بی آنکه بگویی میفهمد
وقتی نیاز نیست برای بودنش التماس کنی 
غرورت را تا مرز نابودی پیش ببری ، 
وقتی مطمئن باشی با او هرگز تنها نخواهی بود 
آرامش یعنی همین ،تو بی هیچ قید و شرطی خدا را داری ..
ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ،
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽﺳﺖ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻻﻫﺎ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺧﻮﺏ، ﻗﺸﻨﮓ
ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﻧﻮﺭﺍﻧﯿﺴﺖ
ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ،
ﺑﺎ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ،

دل من تنها بود
دل من هرزه نبود
دل من عادت داشت
که بماند یک جا
به کجا ؟
معلوم است
به در خانه ی تو ..

دل من عادت داشت
که بماند آن جا
پشت یک پرده تور
که تو هرروز آن را
به کناری بزنی ..

دل من ساکن دیوار و دری
که تو هر روز از آن می گذری
دل من ساکن دستان تو بود
دل من گوشه یک باغچه بود
که تو هرروز به آن می نگری

دل من را دیدی ؟
ساکن کفش تو بود
یادت هست ؟

دوتـــایـــیــم ولــی یــــــه دونـــه ایـــــم....

شــــــیــــــک و خـــــــــاص....


بــــــــامــــــزه عـــــیــــــن چــــیــــپـــــس و مــــــاســــــت.ツ

ﮔـاﻫـے ﻭﻗﺘـا ﺑـاﯾـد یِ ﻧﻘﻄـﮧ ﺑﺬﺍﺭے !
ﺑـاﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨـے...
ﺑـاﺯ ﺑﺨﻨـدی...
ﺑـاﺯ ﺑﺠﻨﮕـے...
ﺑـآﺯ بیفـتـی ﻭ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ ﭘـاﺷـی!!
ﮔـاﻫﯽ ﺑـاﯾـد ﯼِ ﻟﺒﺨﻨـد ﺧﻮﺷﮕﻞ ،
ﺑـﮧ ﻫـﻤـﮧ ﺗﻠﺨـی ﻫا ﺑﺰﻧـے ﻭ ﺑﮕـے ... ؛
ﻣﺮﺳـے ﮐـﮧ ﯾـادﻡ دادﯾـن ،
جـﺰ خـﻮدﻡ ﮐسـی ﺑـﮧ دادﻡ ﻧﻤﯿﺮﺳـﮧ !...