سلامتــــی کســـی کـــه دیگـــه بهـــش زنـــگ نمیــزنـــم ،

امـــا اگـــه بفهمـــم خطـــش خاموشــــه ،

 دِقــــــــ  میکنـــــــــم ...

هــــــــــــــــی !

 پســــری کــــه کــــار امــــروزت بــــازی بــــا دل دختـــــراست؛

و دیــــدن اشکاشــــون  ،

"حــــــــس شـــــاخ بـــــودن" بهـــــت میـــــده ...

فــــــردا پـــــدر خواهـــــی شـــــد !!!

اشکهــــــای دختــــــرت کمــــــرت را میشکنـــــد.

منتــــــظر بــــــــاش !

خدایـــــــا :

مُصیبتـــی ســـت کـــه آزارم میدهــــــد ؛

دختـــــرانِ هَـــــرزه امـــــروز ،

 مــــــــادران فــــــرداینـــــــد ...

چگونــــــه بهشــــت را زیــــر پایــشـان میگــــذاری ؟؟؟

چقــــد سختـــــه نتونـــی بگــــی:

 "دوستــــت دارم"

بعـــــد برگـــــرده بگـــــــه :

حالــــم ازت بهــــم میخـــــوره !

بــــرو گُمشــــو !

نـــــه تــــو رفتــــی ، نــــه مــــن !

تمـــــام ایـــــن هـــا بخاطـــــرِ

آمــــدن یــــک "غریبـــــــه" بـــــود !

امـــــــان از غریبـــــــه هــــا ! 

"بیچـــــــاره" منــــــــم ؛

وقتــــــی کـــــه :

تـُــــــو "چـــــــاره" باشـــــی ...

مـــــــــــــن را بـبـیــ ـــــن !

هـمـچـنــــــــان ایستــــــــــــاده ام.

آن دختـــــــری کـ ـه فـکـــــــر مــی کـردی

"مـ ـی ـشکنــ ـد" بـ ـی تــــو !

هـــــــه ؛

چــــه خیــــــــالات خامــــی!

امـــــا اکنــــــــــــون بـبـیــــــن  ...

"مـ ـی ـشکـ ـند"

امثالــی مثـــل تـــ ـو را

مَنْ نمی فَهممــ چرا هیچْ کسْ نمی نویسَــــدْ از "مَـــــردها" 

  از چشمْ ها و شانــــــــه ها و دســــــــتْ هایشان

  از آغوشـــــشان ، از عطـــــــــرِ تنـــــــشان

  از صِدایـــــشان ، از دلگـــــــــرمی هایشان

  پُر رو می شوند؟؟؟ خُبْ بشوند... 

  مگرْ خودِ ما با هر دوستــــــــتْ دارمْ گفتن هایشان

تا به آسِـــــــــمانْ نرفته ایمــ؟ 

 مگرْ ما با اتکاء ِ همین دستْ ها هَمینْ نـــــگاه ها و هَمینْ آغــــــوش ها

  در بزنگاه های زندگی سَر پا نمانده ایمــ؟ 

  مَنــ بلد نیستمــ در سایه دوستتْ داشته باشمــ. 

  منْــ میخواهمْــ خواستنـــــــمــ گوشِ فلـــــکْ را کرْ کند 

  منْــ میخواهمْــ همه بدانند که 

  "مَــــــــــــردِ مـــــــــــــن " بـــــــــی همتــــــــــــــاستْ

ﺍﮔﻪ ﯾـــــﻪ ﺩﺧﺘـــــــﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ،

ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺟﺰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖ.

ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘـــــــﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺴ­ـﯽ ﮔﻔﺖ.

ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﻋﺘــــــــﻤﺎﺩ ﮐﺮﺩ....

ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺨﺎﻃــــــﺮ ﺗـــــــﻮ ﭘﺎﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭ ﻏــــــــــﺮﻭﺭﺵ.

ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻃﻌـــــــﻢ ﺑﻮﺳـــــﻪ ﺭﻭ ﺣــــــﺲ ﮐﺮﺩ

...

ﻗﺴـــــــﻢ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧـــــﺖ

ﻗﺪﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ " ﺍﻭﻟﯽ ﻫﺎ " ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻥ!

ﺍﻭﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ " ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ " ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ!

ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺯﺵ ﻧﮕﺬﺭ...

آغوشِ تــــــــــو که باشد 

خواب دیگر بهانه ای برایِ خستـــــــــگی نـــــــــیست...

و تـــــــــپشِ هایِ قــــــــــلبت میشود 

لالاییِ کــــــــودکانه ام

کــــــــنارم بـــــــــــمان...

مـــــــــیخواهم صـــبـــح

چــشــمــانـــمـــ در نـــگــــاهِ تــــــــو بیدار شود

بــــــــــــرو !

ترســــ از هیچ چیز ندارمــــ

وقتیـــــ یقین دارم بیشتر از منـــ

کسی دوستت نخـــــــواهد داشت

بیشتر از منــــ کسی طاقت کمـــ محلی هایت را ندارد

بــــــــــــرو !

ترس برای چه؟؟

وقتی می دانمــ یکــ روز تُف می اندازی

به روی تمام آن هایی که

به خاطرشــــان من را از دستـــــ دادی.... !

פֿـבایـآ ؟

وقــتـے בلت مـے گـیره چیڪار میکنـے...

میرے یـﮧ گوشـﮧ مـے شینـے....

هـے با نگـآت بازے مـے ڪنـے ڪـﮧ...

یـاבت برـﮧ مـے פֿـواستـے گـریـﮧ ڪنـے...؟!

یـﮧ لیواלּ آب مـے خـورے ڪﮧ ...

همـﮧ بغضـاتـو قـورت بـבے...؟!

انـوقت یـآבت میـآد خــבایـے و بـایـב تنهـا باشـے...؟

פֿـבاجـوלּ לּـمیــבونـے...

ایـלּ روزا چقــد פֿـבا بوבمــ...

“وابستـگـے پیـداکردن”

بِہ کَسے کِہ _{مُطعلـق} بِہ تو نیـــسـ

یـَعنے

مَرگــ ^{تَدریجے}

بهش دل نبند ...

روزی تو هم مثل من ، برایش غریـبه می شوی

نگو تموم دنیـــــــامــه

روزی میرسد که نمی فهمی چطورتـَرکـت کرد و

تـــــو بــــدهکارش می شوی ...

حتی ممکن است در پاسخ زنگ زدنت بشنوی

که دیــگر مزاحم من نشـــــو

آری رسم زمــانـه این است

کاش میتوانستیم لحظه ای در جـدال با دلمان پیروز شویم

ای دل شرمسـارم غصه نخور

روزی میرسد که ...

دلــش ، با همه آن غــرورش بـــــــــدجور هـوایـــتت را میکند

و من مطمئنم آن روزتـــو برنده می شوی